Taalfoutjes

Het gaat niet altijd even lekker met de taal in onze samenleving. Soms is dat irritant, maar we kunnen er gelukkig ook vaak om lachen. Vooral als het misgaat. Bijvoorbeeld bij de tekst: ‘Gelieve de kleuters te begeleiden naar het toilet en door te spoelen a.u.b.!’ Kinderen kunnen soms vervelend zijn, maar om ze nou door te spoelen in het toilet. Dat gaat wat ver, niet waar? Hieronder lees je onze verzamelde (humoristische) taalfoutjes.

TAALFOUTJE: IS HET TEVEEL OF TE VEEL?

Deze woorden worden te veel of teveel gebruikt in de Nederlandse taal. Ja, wat is het nou eigenlijk? Ze hebben een andere betekenis. Dit leggen we je graag uit. ‘Te veel’ betekent dat iets meer dan gewenst of meer dan nodig is. Bijvoorbeeld: Het werd haar even te veel. Heb je het over ‘teveel’ dan is er een overschot van iets. Er is een teveel aan werknemers. We hebben een handig ezelsbruggetje voor je. Teveel kun je vervangen door een ‘overschot aan’ of een ‘gebrek aan’. Te veel kun je vervangen door ‘te weinig’.

Mooi taallesje was dit, hè? Was dit te veel of teveel tekst in de post? Wat is het juiste antwoord?

TAALFOUTJE: IK BESEFTE ME

Ik besef me dat ik net een hele grote taalfout heb gemaakt door ‘ik besef me’ te typen. De kans is groot dat jij dit al jaren op deze manier typt of schrijft. Dan kom je er nu achter dat je dit al jaren verkeerd doet. Echt waar? Ja. Het is ‘ik besef’ of ‘ik realiseer me’. ‘Ik besef me’ is een verbastering en kan dus niet. Heerlijk he, wat kennis opdoen van de Nederlandse taal.

TAALFOUTJE: IS HET OP ZOEK OF OPZOEK?

Yes, daar zijn we weer met een nieuw taalfoutje. Dit keer gaat het over op zoek of opzoek. Want wanneer gebruik je nou welke? Zijn wij opzoek naar een nieuwe stagiair(e)? Of op zoek naar een nieuwe stagiair(e)? Het goede antwoord is: op zoek. Je schrijft de twee woorden los van elkaar. Opzoek kun je wel tegenkomen als het een vorm van het werkwoord opzoeken is. Bijvoorbeeld: Kun je dat adres voor mij opzoeken? Let dus goed op of je een vorm van het werkwoord opzoeken te pakken hebt of dat het gaat om het zelfstandig naamwoord op zoek.

Wist jij deze? Of moest je even op zoek naar dit antwoord?

TAALFOUTJE: IS HET CONTINUE OF CONTINU?

Is het continue of continu? Beide vormen bestaan, maar je mag ze niet zomaar door elkaar heen gebruiken. Het verschilt per zin welke vorm de juiste is. Fijn he, dit soort mindf*cks. Continu betekent ‘de hele tijd’ en klopt in zinnen als: Ze voelt zich continu moe. Continue betekent ‘langdurige’ en klopt in zinnen als: De continue verandering van de samenleving maakt veel mensen onzeker.

Hoe onthoud je dit? Simpel. Spreek het hardop uit. Als je geen ‘e’ uitspreekt na continu, schrijf je ook geen e op. Probeer maar eens met de twee bovenstaande voorbeelden. Je hoort dat het niet klopt wanneer je de verkeerde vorm hardop uitspreekt. Wist jij dit? Niet zo ingewikkeld, toch?

TAALFOUTJE: IS HET IK WILDE OF IK WOU?

Hoe wordt het werkwoord ‘willen’ in de verleden tijd vervoegd: wou of wilde (enkelvoud) en wouen, wouden en wilden (meervoud)? Als je alle officiële spellingregels volgt, is alleen ‘ik wilde’ goed. En daarmee ook: ‘zij wilde’ en ‘wij wilden’. ‘Wouden’ is de informele spelling van ‘wilden’. Het is zelfs opgenomen in woordenboeken (en dan niet als bos 🤪). Vooral de enkelvoud-vorm ‘wou’ wordt gebruikt. De meervoudsvorm ‘wouden’ is minder gebruikelijk. Zeker in schrijftaal.

Wil je zeker weten dat je goed zit? Gebruik dan de officiële vorm ‘ik wilde’. Maar met ‘ik wou’ is ook weinig mis. Zeker in spreektaal kan het heel goed.